رأی وحدت رویه هیأت عمومی دیوان عالی کشور در مورد غیر قابل فرجام خواهی بودن محکومیت حبس ناشی از بی احتیاطی راننده
رأی وحدت رویه هیأت عمومی دیوان عالی کشور
نظر به این کیفرهای دیه و حبس مقرر در ماده 149 قانون تعزیرات با عنایت به مقررات
حاکم موجود به لحاظ لزوم موقوف شدن تعقیب مجرم با گذشت‌شاکی در خصوص دیه و قابل
گذشت نبودن آن در مورد کیفر حبس مجازاتهای مستقل و منفک از هم به نظر می‌رسند و از
طرفی با توجه به صراحت‌مادتین 198 و 287 قانون اصلاح موادی از قانون آیین‌دادرسی
کیفری حبس‌های کمتر از ده سال قطعی است لذا رأی شعبه 16 دیوان عالی کشور که
بر‌مبنا و اساس این نظر صادر شده قانونی و موجه تشخیص میشود این رأی طبق ماده
واحده قانون مربوط به وحدت رویه قضایی مصوب سال 1328 در‌موارد مشابه برای شعب
دیوان عالی کشور و دادگاهها لازم‌الاتباع است.
دفتر وکالت و خدمات حقوقی علمی عالی ,وحدت ,رویه ,کشور ,دیوان ,وحدت رویه ,عالی کشور ,دیوان عالی ,احتیاطی راننده ,عمومی دیوان ,هیأت عمومی دیوان منبع
درباره این سایت